Bo dobrze patrzeć czasem w niebo, zamiast wciąż stąpać twardo po ziemi

Na zdj. kadr z filmu „Kochankowie z Księżyca. Moonrise Kingdom”, reż. Wes Anderson

A tam, w górze, było sobie niebo, całe upstrzone gwiazdami; kładliśmy się na plecach i gapili na nie, dziwiąc się, czy ktoś je stworzył, czy też są tam przypadkiem.

Mark Twain, „Huckleberry Finn”

Banalne? Może. Ale dzisiaj tęskno mi do banału. Dość chyba mam chłopców, chcących rozpisać mi życie w Excelu. Od tego przecież mam mamę, choć jej to akurat wybaczam, bo z zawodu jest kobita księgową.

Pamiętam natomiast jedną ze swoich pierwszych randek, z największą jak dotąd, choć już nieaktualną miłością mojego życia. Randkę, której kompletnie bym się nie spodziewała, bo chłopiec był z tych grających w baseball i twardo stąpających po ziemi. Przyjeżdżam do niego, chata wolna, ale on wyciąga mnie na dwór. Pośrodku ogrodu zdezelowany materac, domowa nalewka, no i jakieś kubki. Bo noc jest ładna i można popatrzeć na niebo.

Wiecie, kiedy takie rzeczy zdarzają się innym, to uśmiecham się demonicznie i robię się z automatu złośliwa. Bo banał, bo romantyzm jest dla mięczaków, bo nie mamy znowu piętnastu lat. Ale tamta noc pokazała, że kiedy takie rzeczy zdarzają się mnie, to zmienia się radykalnie nawet mój, stabilny zwykle punkt widzenia. Może to dobrze, pobyć czasem banalnym? Odpuścić modne randki w drogich restauracjach, wypady do kina na oklepane filmy, wszystkie te prezenty, mieniące się w pudełkach z Apartu?

Bo jeśli miałabym dzisiaj wymienić swoje najfajniejsze randki, to były to właśnie te bezgotówkowe. A pośród nich tamta noc, tamto gapienie się w gwiazdy, rozmowy i śmiechy do rana. I nawet nie seks, bo nalewka była za mocna i jak dzieciak mu wtedy zasnęłam.

Dzisiaj myślę, że dziecinada jest spoko. Kiedy możecie pooglądać razem „Shreka” albo „Kung Fu Pandę” albo pograć razem w gry. Bo poważne życie, ciche dni i płacenie rachunków, to wszystko i tak przyjdzie potem. A skoro jeszcze chwilę można się powygłupiać, to dlaczego by nie?

Dlatego smutno mi się robi, ilekroć słyszę o tych wszystkich związkach, od początku robionych na siłę. Kiedy opowieści zaczynają się od słów: wiesz, szału nie ma, albo: na miłość jestem za stary. Kiedy wciąż powtarza się układ: poznałam kogoś, jest spoko, może weźmiemy ślub. Kiedy od początku jest letnio. Bo wiecie, że jak dopada Was to całe poważne życie, kiedy dochodzą problemy typu: praca, dzieci, stres, to temperatura może już tylko opadać. A kiedy startujecie z poziomu równiny, to bliziutko będzie Wam do depresji.

To trochę jak z powiedzeniem, że jak kochać to księcia, jak kraść to miliony. Sama cenię sobie skrajności, lubię między nimi się huśtać. Wolę trzy tygodnie dzikiej miłości od trzech lat w kapciach, z piwem i przed TV. Nie wiem, czy w tym szaleństwie jest jeszcze metoda, czy nie zestarzeję się w ten sposób samotnie. Ale jest taki ładny cytat ze Stanisława Jerzego Leca: Biedny, kto gwiazd nie widzi bez uderzenia w zęby.

A skoro jesteśmy w temacie, to wiecie, że teraz jest najlepszy czas, żeby pogapić się w niebo? Możecie wypatrzeć na nim Perseidy, czyli najbardziej znaną grupę meteorów. Czyli to, co my, baby, od dzieciństwa nazywamy spadającymi gwiazdami. Przelatują tak sobie już od połowy lipca, ale szczyt aktywności przypada na noce od 10 do 13 sierpnia. Wtedy będzie można zobaczyć nawet sto sztuk na godzinę. A zatem – bierzcie koce, nalewki i sio, patrzeć, jak piękne potrafi być niebo!

Subscribe
Powiadom o
guest
7 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments
Anna Tabak

Heh, na wspomnienia mi się zebrało… te kilkugodzinne spacery po lotnisku, przysiadywanie na przystankach autobusowych w drodze powrotnej, uciekanie przed deszczem, ukradkowe całusy, przytulanie na dobranoc…żadna „zaplanowana, zorganizowana i zapłacona” randka tego nie odda :)

lolipop

Na mojej jest Cmentarz Osobowicki:)

Katarzyna P.

„Wolę trzy tygodnie dzikiej miłości od trzech lat w kapciach, z piwem i przed TV” – wklejam do notatnika! <3!

Pawel Krezolek Vel Krezel

Też tak uważam jak napisałaś, że to co najpiękniejsze i najmilej się wspomina, to zwykle te malutkie rzeczy, które nic nie kosztują, a budzą w nas wrażliwość i piękno odczuwania życia. Wczoraj oglądałem spadające gwiazdy i bardzo miło to będę wspominał. A właśnie byliśmy z dala od cywilizacji, gdzie sama przyroda dookoła. Opisałem trochę w wydarzeniu na fanpage, który polecam i wkleiłem tam także ten twój post bo bardzo ładnie to opisałaś :)

https://www.facebook.com/bomarzeniasapotoabyjespelniac